Yutaka Shiina - Stephane Mercier Quartet

Bezetting: Stéphane Mercier (sax), Yutaka Shiina (piano), Nic Thys (bas), Lionel Boccara (drums), Ayumi Koketsu (altsax)
Wanneer: Zaterdag 04 mei 2013


Foto's: © Cedric Craps

Yutaka Shiina & special guest: ‘made in Japan’ blijkt kwaliteitslabel!

Voor het eerst in zijn 48-jarige bestaan mocht de Lokerse Jazzklub een Japanse muzikant verwelkomen. Onverwacht kregen we er twee voor de prijs van één,  want Yutaka Shiina had een special guest mee uit Tokio. Meteen stonden ook twee altisten op het podium voor wat een (h)eerlijke avond straight ahead jazz zou worden.

 

De muziek van het Yutaka Shiina-Stéphane Mercier Quartet was stevig geworteld in de postbop. Pianist Yutaka Shiina liet zich kennen als een virtuoos met een rijk en vol geluid op de piano. Doordat hij regelmatig blokakkoorden gebruikte is de verleiding groot om Oscar Peterson als invloed te duiden, maar door zijn fluwelen sound en het gevat ondersteunen van de solisten zouden evengoed Tommy Flanagan, Hank Jones of Wynton Kelly als invloeden vermeld kunnen worden. Shiina weet ook aangename eigen nummers te schrijven zoals ‘Walking In The Clouds’, dat begon met een lyrische piano-intro die plots overging in een dartel melodietje zoals Monk er ook wel neerpende.


De twee altsaxen zorgden voor vuurwerk. Stéphane Mercier maakte zijn debuut in de Lokerse Jazzklub met stijl. Naast hem stond een special guest die onverwacht meegekomen was: altiste Ayumi Koketsu. Haar naam doet in Europa geen belletje rinkelen, maar het werd snel duidelijk dat deze dame talent heeft. Een babbel achteraf en wat zoekwerk op het internet leerden dat Ayumi Koketsu één van de rijzende sterren is in het land van de rijzende zon. De combinatie Mercier-Koketsu werkte wonderbaarlijk. Hoewel ze beiden hetzelfde instrument speelden, hadden beiden elk een eigen geluid. Beide altisten prikkelden elkaar, maar vulden elkaar ook mooi aan.

In twee standards, ‘Body And Soul’ en ‘Bye Bye Blackbird’ bleef de Japanse altiste aan de kant en liet Mercier horen welke mooie sound hij op sax heeft. In diezelfde twee nummers maakte bassist Nic Thys trouwens duidelijk waarom hij tot de betere bassisten in Europa gerekend wordt: hij heeft een mooi diep natuurlijk geluid, een knappe notenkeuze en doorloopt moeiteloos alle registers van zijn instrument. Drummer Lionel Boccara wist vanachter zijn drumkit het gebeuren in goede banen te leiden. Hij klonk nooit opdringerig, maar pookte het vuur wel te gepasten tijde op.

De musici van het Yutaka Shiina-Stéphane Mercier Quartet/Quintet hadden het duidelijk naar hun zin op het podium. Hun enthousiasme zette zich ook over op het publiek. In het bisnummer gaven de musici hun eigen draai aan ‘Mack The Knife’, wat voor veel lachende gezichten zorgde, op en voor het podium. En zo kwam een einde aan een straf en gesmaakt concert.