‘Groovedelique Ethiopian jazz music’, zo omschrijft Nathan Daems de muziek die hij brengt met zijn band Black Flower. En inderdaad, de ferme groove zorgt voor een opzwepend en hypnotiserend gevoel en laat vooral de blazers en de keyboards de kans met gevatte solo’s uit te pakken.

Bij de aanvang van het concert leek het even fout te lopen, omdat het geluid nog wat bijgeregeld diende te worden. Maar na het tweede nummer vielen balans en volume in de juiste plooi en kon het feestje beginnen. Nathan Daems speelde vooral altsax. Op bariton dompelde hij de muziek mee onder in het lage register en speelde hij stuwende riffjes onder de grooves door. Zijn spel op alt verraadde soms enige invloeden uit Indië en de zigeunermuziek. Op een aantal nummers speelde Daems fluit en liet hij de nummers richting kwela en Zuid-Afrika uitzwermen, al kan dat maar een indruk zijn geweest. Bij Jon Birdsong ligt de verrassing dan weer in de moderne klanken die hij uit zijn cornet haalt, een instrument dat met oude jazz geassocieerd wordt. Birdsong speelde bij momenten wel heel funky cornet. Af en toe haalde hij zijn alto tevoorschijn, ook niet het meest evidente instrument.

Toetsenist Wouter Haest toverde uit zijn keyboards grappige klanken en zorgde voor het typische geluid dat de muziek mee een vrolijk karakter gaf. En de Leslie-versterker waardoor hij zijn keyboards joeg, zorgde voor veel karakter. Alsof de kleinzoon van Jimmy Smith zijn hammondorgel inruilde voor een keyboards en zich op het pad van de Afrobeat begaf… Groovemasters van dienst waren bassist Matthias Debusschere en een geweldig stuwende Simon Segers. Zij zorgden voor de stevige ondergrond waarop gebouwd werd.